طرحواره درماني

قبل از اين كه براي درمان به ما مراجعه كند در يك دوره‌ي سه ساله، چندين داروي ضد افسردگي را امتحان كرده بود (دارودرماني يكي از گزينه‌هاي درمان اضطراب است). اخيراً روان‌پزشك او داروي لورازپام براي او تجويز كرده بود. او داروهاي خود را مرتب مصرف طرحواره درمانگر  مي‌كرد و اندكي بهتر شده بود و احساس بهتري داشت. اضطرابش اندكي كمتر شده بود و از زندگي‌اش بيشتر لذت مي‌برد. اگرچه دارو در كاهش اضطراب به او كمك كرده بود، اما كماكان از خانه بيرون نمي‌آمد. شوهرش از اين وضع چندان راضي نبود و مي‌گفت دارو فقط به او كمك كرد كه در خانه بماند.

مشكل جدّي‌تر ديگر اين بود كه آيدا براي كاهش اضطراب به دارو وابسته شده بود:

آيدا: دلم نمي‌خواهد تا آخر عمر دارو مصرف كنم. از فكر كنار گذاشتن دارو، لرزه به اندامم مي‌افتد. نمي‌خواهم دوباره در دام نگراني‌ها و دلواپسي‌هايم بيفتم.

حتي وقتي آيدا به خوبي با شرايط استرس‌زا كنار مي‌آمد، همه‌ي موفقيتش را به دارو نسبت مي‌داد. دارو نمي‌توانست او را وادار به انجام كارهاي روزمره كند (به همين دليل زماني كه دارو كنار گذاشته شود، مخصوصاً داروهاي ضد اضطراب، ممكن است بيماري باز گردد).

آيدا در حل و فصل تله‌ي زندگي‌اش پيشرفت خوبي داشت. در طول يك سال، زندگي‌اش تغيير كرد و به تدريج توانست اضطراب خود را به حدّ عادي برساند. او توانست به مسافرت برود، دوستانش را ببيند و سينما برود. در نهايت نيز تصميم گرفت كار پاره‌وقتي پيدا كند كه نياز بود هر روز از خانه بيرون بيايد.